INCISIONS AND IMPRINTS #1 – 90’

Friday
20.10.2017 / 21:00
Ledoux

Horacio Vallereggio’s  Open Cinema:
New Restorations

¡ UF !

HORACIO VALLEREGGIO, ARGENTINA 1974
colour, 70’, DCP, v : SPANISH, sub : ENGLISH

LA CABALLERA DE BERENICE   EXCERPTS 
[THE LOCK OF BERENICE]

HORACIO VALLEREGGIO, ARGENTINA 1972
b&w + colour, +/- 20’, DCP, v : SPANISH, sub : ENGLISH

Deze films vormen Horacio Vallereggio’s meest ambitieuze en volmaakte werk. Deze vertoning is meteen ook de première van nieuwe, gerestaureerde versies van de films. In elke film ontwikkelt Vallereggio zijn unieke esthetiek door middel van onvoorspelbare juxtaposities van lichtere en donkerdere stemmingen en thema’s. De films zitten ook vol culturele toespelingen en citaten waarbij allerlei elementen gecombineerd worden zoals geluidskunst, elektronische composities, Latijns-Amerikaanse ‘nationale rock’, politiek bewuste jazz en Franse tractaten over kunst, educatie en de saaiheid van het bourgeois bestaan. Van het zeer performatieve La cabellera de Berenice worden fragmenten getoond (20 minuten lang). Het eerder politiek geladen ¡ UF ! kan slechts als onvolledig artefact getoond worden, gebaseerd op de oorspronkelijke drie uur durende versie ; die in stukken geknipt werd door Juan Villola en deels verloren raakte na diens voortijdige dood. Deze prikkelende, ambitieuze films maken duidelijk wat Vallereggio’s opzet was, zoals hij het in 1978 formuleerde, namelijk de kijker confronteren met vragen rond identiteit: ‘Wie is de toeschouwer onder zijn huid, achter zijn beroep, achter de routine, buiten de boeken die hij bestudeerde of de manier waarop hij leeft’ ? Net zoals er niet één enkel, onveranderlijk, definitief antwoord op die vraag is, is een experimentele film voor Vallereggio ‘een open werk, talrijke keren opnieuw samengesteld, net zoveel als de keren dat het bekeken wordt.’

Les deux films qui composent cette séance sont les projets les plus ambitieux et aboutis d’Horacio Vallereggio. Cette projection sera la première mondiale de ces copies restaurées. Chacune des deux œuvres témoigne de l’esthétique unique de ce cinéaste, faite de juxtapositions imprévisibles entre des humeurs et des thèmes légers et graves. Ces deux films sont traversés de références et de citations culturelles, combinant des éléments tels que le sound art, des compositions de musiques électroniques, le « rock national » latino-américain, du jazz engagé, des tracts français sur l’art, l’éducation, et « l’ennui de la vie bourgeoise ». De La cabellera de Berenice, nous avons choisi de ne montrer que quelques extraits (d’une durée totale de 20 minutes). Et ¡ UF !, au contenu plus politique, ne peut être montré que de manière fragmentaire, artefact incomplet de la version originale de trois heures (montée par Juan Villola et définitivement perdue après la mort de ce dernier). Toutefois, ces deux films touchent au but que Vallereggio s’était donné en 1978, à savoir confronter le spectateur à des questions d’identité : « Qui se cache sous la peau du spectateur, derrière ses occupations, ses habitudes, les livres qu’il a lus ou la vie qu’il mène ? » Cette question n’a pas de réponse définitive, unique, puisque pour Vallereggio un film expérimental est « une œuvre ouverte, recomposée autant de fois qu’elle est vue ».

Horacio Vallereggio’s most ambitious and accomplished works are the two longer films that comprise this programme, and this screening will be the premiere of new, restored versions of both. Each film develops Vallereggio’s aesthetic of disjunctiveness by way of unpredictable juxtaposions of lighter and darker moods and themes. These films are also full of cultural allusions and quotations, combining elements such as sound art, electronic compositions, Latin American ‘national rock,’ politically-conscious jazz, and French tracts about art, education, and the tedium of bourgeois existence. The highly performative La cabellera de Berenice will be shown in excerpts (20 minutes long), as the more politically charged ¡ UF ! can only be screened as a fragmentary, incomplete artifact of its original, three-hour version (cut up by Juan Villola and lost after his untimely death). Nonetheless, these challenging films make manifest Vallereggio’s goal, articulated in 1978, of confronting the viewer with questions of identity: “Who is the spectator beneath his skin, behind his occupation, the routine, beyond the books that were learned or the way in which he lives[?]” Just as that question has no single, unchanging, definitive answer, for Vallereggio an experimental film “is an open work, recomposed many times, as many as its viewings.”

 

ingeleid door / présenté par / introduced by
Federico Windhausen

---

Related:

Âge d’Or Festival 2017 / Argentina