EXPRMNTL/ÂGE D’OR » La deuxième femme – review
La deuxième femme – review
Saturday, October 8th, 2016
by Vinnie De Craim (Young Jury)
La Deuxième femme – review
“I think that when people start filming with their own cameras, when they point them at their families, their homes, their jobs, something’s going to click in their heads, because they’ll discover it’s not that way in the movies.”
Pierre Clémenti
Van alle mysteries die het leven van Pierre Clémenti omhullen, is de grootste wel zijn anonimiteit. Hoe kan een legendarisch acteur, die voor de lenzen van oa. Bertolucci, Pasolini, Bunuel en Visconti heeft gestaan, zoveel van zijn persoonlijk leven voor de inquisitieve cinefiel verstoppen? Van zijn beginjaren als beloftevol acteur tot zijn vroegtijdige dood aan leverkanker. Wat weten we eigenlijk over hem? Geïnteresseerden die de digitale zoektocht naar het leven van de acteur hebben ondernomen komen van een kale reis terug. Of je nu op het internet gaat, of de bibliotheek doorzoekt, de beschikbare informatie is beperkt. Je zou durven denken dat Clémenti het zo gewild heeft. Film is de enige benadering om dit leven te leren kennen.
Vele jaren voor Richard Linklater furore maakte met zijn vermogen om tijd vast te leggen, sleepte Clémenti voor meer dan 15 jaar een 16mm-camera met zich mee. Het resultaat werd pas uitgegeven in 2010, maar ondanks de technologische evoluties opteerden de producten voor een meer archaïsche aanpak: negatieven knippen, analoog monteren, etc… Geen moeite was te klein om de integriteit van deze film te bewaren. Het resultaat is een uiterst kinetische en meeslepende ervaring, die door de gekozen esthetiek zowel film als filmmaker onderzoekt, en elke grens tussen subjectief en objectief doet vervagen. Het is een rollercoasterrit doorheen een diep melancholisch en versnipperd leven, vol van obsessies: religie, popcultuur, het naakte lichaam, … In deze chaotische draaikolk aan indrukken, zien we kleine momenten van menselijkheid: spelende kinderen, vriendschap, en bloedrode zonsondergangen zoals alleen mensen die kunnen appreciëren. Het is een persoonlijke en cinematische blik waar zelfs Dziga Vertov voor zou moeten buigen.
De beeldenstroom krijgt verder vorm door het gebruik van dissolves en dubbeldrukken, die de manische beleving via beeldtaal aan de kijker overbrengt. Hier zien we een leven, vol van indrukken en ontmoetingen, gefilterd door de blik van een getormenteerde ziel, wiens enige houvast de cinema was. Drukke momenten worden versneld. Intieme momenten worden vertraagd. In het proces, zinken we dieper en dieper weg in Clémenti’s impressionistische visie op tijd en vluchtigheid.
Vinnie De Craim (Young Jury)
Leave a Reply